کارگران پای تخته سیاه - خانه انگلیسی

به گزارش خانه انگلیسی، الناز عباسیان-خبرنگار:اینکه بخواهی با تنی خسته از کار و ذهنی پر از دغدغه پشت نیمکت های کلاس درس بنشینی تا خواندن و نوشتن بیاموزی، یعنی تصمیمی بزرگ گرفته ای!

تصمیمی که اراده و پشتکار می خواهد. کاری که جمعی از کارگران خدمات شهری منطقه19 شروع نموده و قرار است با یاری مسئولان شهری این منطقه سر کلاس نهضت سوادآموزی بنشینند. این اقدام برای نخستین بار در شهر تهران با همکاری اداره آموزش و پرورش منطقه19 در ساختمان اسکان کارگری شهرداری ناحیه2 برای کارگران خدمات شهری به صورت رایگان اجرایی شده است. به بهانه اجرای این طرح با شعار یاد بگیریم تا بهتر بدانیم گزارشی از کلاس درس کارگران تهیه نموده ایم که در ادامه می خوانید. امروز روز متفاوت و جالبی است. امروز همه توجه ها به کارگران فسفری پوش خدمات شهری است. نه تنها کسی آنها را از نشستن در جایگاه های ویژه سالن آمفی تئاتر شهرداری ناحیه2 منع نمی نماید، بلکه با احترام خاصی از آنها به عنوان مهمان های ویژه یاد می گردد. آنها حس خوبی دارند. این را می توان از چهره های شادشان فهمید، اما حتی لبخند روی لب هایشان هم نتوانسته چشمان خسته، دستانی چروکیده و پوست آفتاب سوخته شان را از لنز دوربین ها دور نگه دارد. بی آنکه حرفی زده باشند می توان از نگاه هایشان دردها و غصه های ناگفته شان را فهمید. کارگری را از کودکی مثل مشق شب آموخته و نان را، به نرخ عرق جبین شان خورده اند.

توان دست هایشان ستودنی است. آنهایی که روزها را در کوششند برای آرامش شب ها، شب ها در تکاپویند برای آسایش روزها، مبادا فراموش کنیم رنجی که آنها در سرما و گرمای این خیابان های شهر می کشند. حالا اما قرار است به پاس سال ها زحمت، مسئولان و خیّران دسـت در دست هم داده و قدمی برای توانمند و باسواد کردن آنها بردارند؛ از این رو در این مراسم کنار کارگران نشسته و آماده شروع این طرح سوادآموزی اند.

ابتدا علی توکلی شهردار منطقه به اهمیت سوادآموزی اشاره می نماید و می گوید: افزایش دانش و آگاهی و کسب مهارت های جدید به ویژه در محل کار نقش مهمی در بازدهی بیشتر فعالیت ها دارد. خوشبختانه کارگران این موضوع را درک نموده و از برگزاری کلاس های رایگان آموزشی استقبال کردند. به همین منظور با مشارکت مدیریت آموزش و پرورش منطقه و معرفی مدرس، طرح سوادآموزی کارگران خدمات شهری در ناحیه2 برگزار می گردد. کتب و اقلام آموزشی رایگان در اختیار آنها قرار گرفته و در سرانجام دوره آموزشی مدرک تحصیلی معتبر از آموزش و پرورش منطقه دریافت خواهند کرد تا از مزایای قانونی آن استفاده نمایند.

• یک کارگروهی با یاری خیّران

مسئولان شهرداری ناحیه2 منطقه 19 بیشترین کوشش را برای تشکیل کلاس ها داشته اند و با وجود مسائل اقتصادی فراوان و کمبود بودجه به همت خیّران کلیه شروع طرح را در این ناحیه زده اند. محمدصابر نبوی پور شهردار ناحیه2 می گوید: کارگران خدمات شهری از جمله اقشار مظلوم جامعه اند که کمتر به آنها توجه شده است. نگهداشت و پاکیزگی شهر را مدیون این افراد هستیم.

توانمندکردن این قشر نه تنها برای خود آنها، بلکه در امر خدمت رسانی به شهر هم مؤثر خواهد بود. او در ادامه به هزینه های صرف شده برای اجرای این طرح اشاره می نماید و می گوید: خوشبختانه در این طرح افراد خیرخواه و نیکوکار محلی مثل همواره ما را همراهی کردند. هزینه های آموزشی و نوشت افزار اهدایی با یاری اداره آموزش و پرورش منطقه و چند خیّر تأمین شده است.

مدرس این کلاس هم یک معلم خیراندیش است که بدون دریافت حق الزحمه، داوطلبانه به کارگران آموزش می دهد. از نکات قابل توجه در این کلاس ها حضور کارگران افغانستانی است. این افراد علاوه بر کتاب های آموزش رسمی کشورمان، خواندن کتاب به زبان افغانستانی را هم یاد می گیرند. او در ادامه به تشکیل کلاس های مهارت آموزی در کنار سوادآموزی اشاره می نماید و می گوید: برگزاری کلاس های سوادآموزی به صورت آزمایشی شروع شده و قرار است برنامه های دیگری هم برای این کارگران برگزار گردد. قدم اول سوادآموزی است و در مراحل بعدی برنامه کاربردی دیگری هم برای این قشر زحمتکش برگزار می کنیم زیرا اغلب کارگران خدمات شهری این ناحیه در ساختمان اسکان کارگری شبانه روز زندگی می نمایند.

• کلاس درس متفاوت

مراسم افتتاحیه با صحبت های مسئولان و اهدای کیف شامل کتاب و نوشت افزار از شهردار منطقه به کارگران به سرانجام می رسد. سپس شهردار ضمن خوش وبش گرم و صمیمانه با کارگران با آنها عکس یادگاری می گیرد. نوبتی هم که باشد نوبت رفتن کارگران به نخستین کلاس درس شان است. همراه با تعدادی از کارگران و یک آقا معلم مهربان راهی ساختمان اسکان کارگری در بزرگراه شقایق می شویم.

یکی از اتاق های این ساختمان با یاری کارشناسان اداره اجتماعی شهرداری ناحیه2 به کلاس درس تبدیل شده است. کارگران یک به یک با شوق فراوان پشت جایگاه های دسته دار می نشینند و با ذوق فراوان کتاب های درسی شان را ورق می زنند. قرار است از امروز در همین کلاس خواندن و نوشتن بیاموزند. حمدالله یکی از کارگران حاضر در کلاس است. نه فرصت نشستن پای کلاس درس داشته و نه شوق رفتن به مدرسه.

از این رو مثل همه بچه های روستایشان بدون سواد خواندن و نوشتن راهی مزارع کشاورزی شده است. در نوجوانی هم به هوای پیدا کردن کار مناسب از کشور افغانستان راهی دیار غربت و شهر تهران می گردد. حالا بیشتر از 5 سال است که همراه عمو و برادرش به تهران آمده و به عنوان کارگر خدمات شهری در شهرداری مشغول کار شده است. خودش می گوید: در شهر خودمان مشتاق یاد دریافت سواد نبودم، اما از وقتی به تهران آمده ام از بی سوادی خجالت می کشم.

اوایل از دوستانی که سواد داشتن، می خواستم برای من سرمشق بنویسند تا حداقل حروف الفبا را یاد بگیرم، اما چون معلم بالا سرم نبود، خودم هم تنبلی می کردم و نیمه کاره سوادآموزی را رها کردم، اما حالا مشتاقانه دوست دارم که سواد خواندن و نوشتن یاد بگیرم. محمد که کنارش ایستاده به شوخی جمله ای را می گوید و همه به صحبت هایش می خندند اما او واقعیت تلخی را بیان می نماید:

ما سعی می کنیم از روی نوشته مثل نقاشی کلمات را بکشیم. مثلاً اسم و مشخصات مان، را بلدیم بنویسیم اما مثل یک نقاشی که عادت نموده ایم می نویسیم و حروف را به خوبی نمی شناسیم. ما حتی نمی توانیم یک پیامک ساده را با گوشی بنویسیم یا شماره کسی را ذخیره کنیم. آمده ایم اینجا تا خواندن و نوشتن یاد بگیریم. وقتی موضوع آموزش سوادآموزی کارگران مطرح شد محمد روحی داوطلبانه و در قالب نذر فرهنگی آماده ارائه آموزش های لازم به این قشر زحمتکش شد.

او که معلم دبستان ابتدایی و ساکن محله شکوفه جنوبی است می گوید: از اینکه بتوانم با دانش اندک خود به همنوعانم چیزی بیاموزم به خودم می بالم. برای کار پولی دریافت نخواهم کرد چون معتقدم برکت این نذر فرهنگی در زندگی ام جاری است و همه چیز پول نمی گردد. نمی گویم وضع اقتصادی خوبی دارم و نیازی به پول تدریس خصوصی ندارم، اما تدریس برای باسواد کردن این کارگران زحمتکش را بدون چشمداشت اقتصادی انجام داده و همکاران و خیّران دیگر را هم به این کار دعوت می کنم.