آیا شرکت های استارتاپی آماده ورود به بورس هستند؟ - خانه انگلیسی

به گزارش خانه انگلیسی، این روزها بحث ورود شرکت ها به بورس داغ است و حتی ورود شرکت های دانش بنیان و استارتاپی هم به بورس شنیده می گردد اما ورود شرکت های دانش بنیان و استارتاپی به بورس دارای پیامدهای مثبت و منفی است. در زمینه شرکت های استارتاپی عظیم که به سوددهی رسیده اند باید گفت که ورود آنها به بورس می تواند مطلوب باشد و آنها می توانند به وسیله بورس تأمین اقتصادی نمایند، چرا که شرکت های استارتاپی عظیم در این مدت توانسته اند با ارائه خدمات و کالا اعتماد جامعه را به خود جلب نمایند.

خدمات رسانی آنها به جامعه مستمر بوده و مردم نسبت به آنها شناخت خوبی پیدا نموده اند بنابراین به نظر می رسد آنها بتوانند با ورود به بورس نقدینگی را جذب نمایند و با آن بتوانند به پشتوانه اقتصادی خوبی دست یافته و کسب و کار خود را توسعه داده و نه تنها به خدمات رسانی متنوع خود ادامه دهند بلکه کار خود را توسعه دهند. بنابراین اگر شرکت های استارتاپی که به بلوغ رسیده اند و دارای درآمد و هزینه سربه سر بوده یا به سوددهی رسیده اند می توانند به بورس وارد شوند و جریان نقدینگی را به سمت شرکت های خود جذب نمایند باید بعد از عرضه سهام خوب و تأمین اقتصادی به درستی مدیریت شوند و با برنامه های خوب خود پشتوانه اقتصادی خود را حفظ نمایند.

اما درباره ورود شرکت های دانش بنیان باید گفت که ورود آنها به بورس هم می تواند برای این شرکت ها دارای منفعت باشد، هم می تواند تهدید و چالش برای آنها در بر داشته باشد. همان طور که گفته شد شرکت ها باید به بلوغ رسیده و دارای شفافیت اقتصادی باشند.

درباره شرکت های دانش بنیان نکته ای که وجود دارد این است که این شرکت ها برای جذب نقدینگی در بورس چقدر آمادگی دارند؟ آیا برنامه ای را برای تبدیل سرمایه ها به محصولات بیشتر و بهتر دارند؟ آیا می توانند محصولات خود را توسعه دهند؟ شفافیت اقتصادی آنها چگونه است؟ آیا برای مردم شناخته شده هستند؟

از این رو بجز بحث شفافیت اقتصادی، حقوقی و عملیاتی باید شرکت های دانش بنیان برنامه مدونی برای حضور در بورس داشته باشند. و با برنامه برای جذب نقدینگی وارد بورس شوند. از سوی دیگر باید نوع خدمات و محصولاتی که می خواهند ارائه دهند متفاوت باشد. یک درصدی از شرکت های دانش بنیان، شرکت هایی هستند که خدمات فناوری اطلاعات یا خدمات الکترونیکی در ابعاد و موضوعات مختلف ارائه می نمایند و جمع آوری نقدینگی در بورس برای توسعه می تواند مثبت باشد اما به شرطی که برنامه های معین و راهبردهای مدونی را تدوین نموده باشند و بتوانند در یک بازه زمانی اجرا نمایند.

به عبارتی شرکت های دانش بنیان ممکن است با ورود به بورس و با توجه به هیجانات ناشی از آن، بتوانند تأمین اقتصادی شوند و سرمایه ها را جذب نمایند ولی باید بتوانند با برنامه و راهبرد خوب و مدون و اجرای آن، انتظارات سهامداران خود را برآورده نمایند. چون اگر آنها نتوانند این انتظارات را برآورده نمایند در ادامه کار سهام خود را از دست می دهند و شکست می خورند. نکته مهم دیگری که وجود دارد این است که درصد قابل توجهی از شرکت های دانش بنیان هنوز نتوانستند بازار خوبی برای محصولات خود فراهم نمایند و به یاری منابع دولتی سرپا مانده اند و 70 تا 80 درصد شرکت های دانش بنیان در دوره تأسیس و نوزادی بسر می برند و هنوز به بلوغ نرسیده اند تا هزینه و درآمد خود را سر به سر نمایند بنابراین عدم تناسب بین درآمد و هزینه، عدم بازاریابی و ورود به بازار و فروش محصولات می تواند سخت باشد و تعهدات ناشی از ورود بورس می تواند آنها را بیشتر دچار چالش کند و نه تنها اعتبار این شرکت ها را کاهش می دهد و تهدید برای آنها محسوب می گردد بلکه عملاً باعث می گردد اعتبار خود را از دست بدهند و نتوانند اعتماد سرمایه گذاران را در ادامه کار جذب نمایند که همین کار باعث می گردد پل های شرکت های دانش بنیان خوب دیگر را که می خواهند در آینده وارد بورس شوند ، خراب نمایند.

نتیجه اینکه باید شرکت های استارتاپی و دانش بنیان برای ورود به بورس به بلوغ کافی رسیده باشند و ضمن اینکه حداقل درآمد و هزینه سر به سر داشته باشند، دارای شفافیت اقتصادی، حقوقی و عملیاتی نیز باشند تا با ورود به بورس و تأمین اقتصادی بتوانند با مدیریت درست به رشد خود ادامه دهند و عاملی باشند تا مردم به این شرکت ها اعتماد نموده و در آینده بیشتر در این حوزه ها سرمایه گذاری نمایند.