با مناطق گردشگری در مریخ آشنا شوید! - خانه انگلیسی

به گزارش خانه انگلیسی، وب سایت تکراتو - تیمور خسروی: مناطق گردشگری در مریخ هم وجود دارند. اگر روزی بتوانیم یک تمدن انسانی در مریخ پایه گذاری کنیم، این سیاره جاهای دیدنی بسیاری خواهد داشت. در این نوشتار به توریست های آینده مریخ چند تور لحظه آخری را پیشنهاد می کنیم. برای پیک نیک رفتن در سیاره سرخ خود را آماده کنید!

چهارمین سیاره از خورشید، مریخ، محلی از تقابل ها و عوارض طبیعی است. از آتشفشان های عظیم تا گودال ها و دره های عمیقی که می توانند جریان آب در خود داشته باشند. زمانی که ما بتوانیم به مریخ برویم و تمدن انسانی خود را آنجا آغاز کنیم، مناطق گردشگری در مریخ می تواند برای توریست های مریخی بسیار شگفت انگیز باشد.

با بهترین مناطق گردشگری در مریخ آشنا شوید ؛ آینده گردشگری اینجاست

به دلایل ایمنی و عملی، پایگاه های فرود برای این ماموریت های آینده احتمالا به دشت های مسطح نیاز خواهند داشت، اما شاید تکنولوژی آینده به جایی برسد که امکان فرود بر روی سایر عوارض جغرافیایی نیز وجود داشته باشد. در ادامه نگاهی خواهیم انداخت به مناطق گردشگری در مریخ که توریست های آینده می توانند از آنها بازدید کنند.

کوه المپوس (Olympus Mons)

اعتبار تصویر : ناسا / تیم علمی MOLA / O. de Goursac, Adrian Lark

نخستین منطقه گردشگری در مریخ که می خواهیم به آن بپردازیم یک کوه است. کوه المپوس (Olympus Mons) یکی از بزرگترین و شدیدترین آتشفشان ها در منظومه شمسی است و در منطقه آتشفشانی تارسیس (Tharsis) واقع شده است. آنطور که ناسا می گوید اندازه آن تقریبا با وسعت ایالت آریزونا برابری می کند. ارتفاع کوه المپوس 25 کیلومتر (16 مایل) است، حدودا یعنی 3 برابر کوه اورست، بزرگترین کوه روی سیاره زمین، ارتفاع دارد. کوه اورست 8.9 کیلومتر بلندی دارد.

کوه المپوس، یک آتشفشان سپری (Shield volcano) غول آساست و در طول فرآنید شکل گیری آن مواد مذاب به پایین آمده و دامنه آن را شکل داده اند. این موضوع به این معناست که که این کوه برای کوه نوردان محل مناسبی برای کاوش باشد. میانگین شیب کوه المپوس 5 درصد است. در نوک قله این کوه یک تورفتگی فوق العاده به وسعت 85 کیلومتر وجود دارد. اما این پهنه در قله کوه چگونه شکل گرفته است؟ در طول فروان آتشفشان اتاقک های ماگامایی از مواد مذاب خالی شدند، پس از مدتی فروریختند و چنین عارضه ای را پدید آورده اند.

فلات آتشفشانی تارسیس (Tharsis Volcano)

اعتبار تصویر : ناسا / آزمایشگاه پیشرانش جت

آتشفشان ها از جمله بهترین مناطق گردشگری در مریخ هستند. در همین حال که دارید در کوه المپوس به کوهنوردی مشغول می شوید، شاید بد نباشد که برای بازدید از آتشفشان های اطراف در منطقه تارسیس نیز برنامه ریزی کنید. آنطور که از اطلاعات ناسا برمی آید، فلات تارسیس در منطقه ای به وسعت 4 هزار کیلومتر از 12 آتشفشان غول پیکر میزبانی می کند.

این آتشفشان ها مانند المپوس عموما نسبت به کوه های روی زمین بسیار برزگتر هستند. دلیل این موضوع احتمالا این است که کشش گرانشی ضعیف تر مریخ اجازه می دهد تا این آتشفشان ها بلند و بلندتر شوند. این آتشفشان ها احتمالا به مدت 2 میلیاد سال، یعنی نیمی از تاریخ کل مریخ، در حال فوران بوده اند.

تصویر بالا که بخش شرقی منطقه تارسیس را نشان می دهد، در سال 1980 توسط فضاپیما وایکینگ 1 ثبت شده است. در سمت چپ تصویر از بالا تا به پایین، شما می توانید سه آتشفشان سپری را مشاهده کنید که هریک حدودا 25 کیلومتر ارتفاع دارند و به ترتیب،کوه آسکرا (Ascraeus Mons)، کوه طاووس (Pavonis Mons) و کوه آرسیا (Arsia Mons) نام دارند. در سمت راست بالا نیز یک آتشفشان سپری دیگر واقع شده است که نام تارسیس تولوس (Tharsis Tholus) را یدک می کشد.

دره والس مارینریس (Valles Marineris)

اعتبار تصویر : ناسا

مریخ تنها میزبان بلند ترین کوه های آتشفشانی در منظومه شمسی نیست، بلکه عمیق ترین دره های منظومه شمسی نیز در سیاره سرخ قرار دارند. عوارض جغرافیایی، بهترین مناطق گردشگری در مریخ هستند. ناسا می گوید والس مارینریس حدودا 3 هزار کیلومتر درازا دارد. این میزان حدودا چهار برابر گرند کانیون (Grand Canyon)، ژرف دره ای در ایالت آریزونا که روز کلرادو از میان آن می گذرد، است. گرند کانیون حدود 800 کیلومتر عمق دارد.

محققان هنوز مطمئن نیستند که دره والس مارینریس چگونه به وجود آمده است. در خصوص شکل گیری این عارضه چندین تئوری وجود دارد. بسیاری از دانشمندان پیشنهاد می کنند که شکل گیری فلات تارسیس و دره والیس مارینریسیس به صورت همگام بوده است. حرکت کردن گدازه ها در ناحیه آتشفشانی به سمت بالا به پوسته مریخ فشار وارد می کند. این موضوع منجر می گردد که پوسته در ناحیه دیگری دچا شکستگی گردد. به مرور زمان این شکستگی در ده والس مارینیس رشد کرده است.

قطبین مریخ

اعتبار : ناسا / آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا / USGS

در دو سوی قطب شمال و جنوب مریخ دو منطقه یخی وجود دارد که جزو بهترین مناطق گردشگری در مریخ هستند. ترکیبات سانده این دو منطقه یخی اندکی با یکدیگ تفاوت دارند. آنچه در تصویر دیده می گردد، قطب شمال مریخ است که در سال 2008 توسط سطح نشین فونیکس مورد مطالعه قرار گرفت.

در سوی دیگر مشاهدات ما از قطب جنوب سیاره سرخ تنها به فعالیت مدارگرد ها محدود است. مطابق اعلام ناسا در طول فصل زمستان، دما در نزدیکی هر دو قطب شمال و جنوب، بسیار پایین می آید. این اتفاق منجر می گردد تا دی اکسید کرین موجود در اتمسفر سیاره متراکم شده و بر روی سطح بنشیند.

این فرآیند در طول تابستان برعکس است، به این صورت که کربن دی اکسید تصعید شده و به اتمسفر بازمی گردد. کربن دی اکسید به طور کامل در نیمکره شمالی محو می گردد و تنها چیزی که باقی می ماند پوشش های یخ زده از آب است. اما در سوی دیگر، مقداری کربن دی اکسید کربن دی اکسید در قطب جنوب دیده می گردد. تمامی این تغییرات در حجم یخ، با تولید باد و یا سایر اثرات، بر آب و هوای مریخ تاثیرگذار هستند.

گودال گیل و کوه شارپ (ناحیه کوهستانی ائولیس)

اعتبار تصویر : ناسا / آزمایشگاه JPL-کالتک / ASU

گودال گیل را عموما همراه با نام مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity) شنیده ایم، اما اکنون آن را به عنوان یکی از مناطق گردشگری در مریخ معرفی می کنیم. کاوشگری در سال 2012 در گودال گیل فرود آمد. این گودال شواهد گسترده ای از وجود آب در گذشته مریخ دارد.

کنجکاوی در چند هفته نخست ماموریتش در یک رودخانه سرگردان بود. این سطح نورد در طول سفر خود در امتداد سطح این گودال شواهدی از وجود آب مخابره کرده است. کیوریاسیتی هم اکنون در حال بالا رفتن از یک کوه آتشفشانی به نام کوه شارپ (ائولیس) است و ویژگی های جغرافیایی هر یک از لایه های آن را مورد وارسی قرار می دهد.

یکی از هیجان انگیزترین کاوش های مریخ نورد کنجکاوی کشف ملکول های آلی پیچیده در این ناحیه و در زمان های مختلف بود. نتایج مربوط به سال 2018 نشان می دهد که این مواد آلی درون سنگ هایی به قدمت 3.5 میلیارد سال یافت شده اند. همزمان با نتایج مربوط به این مواد آلی، محققان گفتند که این سطح نورد در طول فصول مختلف غلظت های مختلفی از متان را در اتمسفر سیاره سرخ اندازه گیری کرده است.

متان از جلمه ترکیباتی است که می تواند منجر به تولید میکروب ها و همچنین پدیده های جغرافیایی گردد. با این اوصاف هنوز مشخص نیست که آیا این موضوع نشانه ای از وجود حیات است یا خیر.

مدوزا فوسا (Medusae Fossae)

اعتبار تصویر : سازمان فضایی اروپا

مدوزا فوسا یکی از عجیب ترین مناطق در مریخ است. برخی از افراد همچنین گمان می کنند که این ناحیه سندی برای سقوط نوعی از UFO در خود دارد. یکی از توضیحات محتمل در خصوص این ناحیه این است که این ناحیه یک ته نشست آتشفشانی عظیم است (ته نشست یا deposit اتشفشانی محلی است که گازهای خروجی و مواد فوران کرده است آتشفشان بر آن اثر گذاشته اند). ناحیه مدوزا از نظر وسعت یک پنجم ایالات متحده آمریکا است.

سنگ های این منطقه در گذر زمان در نتیجه فرسایش باد، اشکال زیبایی به خود گرفته اند. با این حال دانشمندان به مطالعاتی بیشتری نیاز دارند تا به چگونگی شکل گیری Medusae Fossae در نتیجه فعالیت های آتشفشانی پی ببرند. یک تحقیق در سال 2018 پیشنهاد می کند که شکل گیری این ناحیه در نتیجه فعالیت های شدید آتشفشانی بوده است که در طول 500 میلیون سال صدها مرتبه رخ داده است. با خروج گازهای گلخانه ای از فوران های آتشفشانی و ورود آنها به اتمسفر در طول این سال ها در نتیجه اثر گلخانه ای آب و هوای سیاره سرخ گرم شده است.

رگه های شیب دار در حال ریز در گودال هیل

اعتبار تصویر : ناسا / آزمایشگاه JPL-کالتک / دانشگاه ایالت آریزونا

ویژگی عجیبی که در سیاه سرخ مریخ دیده می گردد رگه های شیب دار در حال ریزش (Recurring Slope Lineae) است. در آب و هوای گرم در شیب های گودال ها شاهد این رگه های هستیم. سخت است که بفهمیم با چه پدیده ای رو به دو هستیم و این رگه های دقیقا چه هستند.

این تصویر که در دهانه هیل (Hale) گرفته شده است (مانند مناطق مشابه) نقاطی را نشان می دهد که بر اساس طیف سنجی ها نشانه هایی از هیدراتاسیون هستند. در سال 2015 ناسا برای اولین بار گفت که این نمک های هیداته می بایست نشانه های از جریان آب در سطح باشند. اما تحقیقات بعدی نشان داد که این رگه ها می توانند از آبِ اتمسفر شکل گرفته باشند یا جریان هایی از شن های خشک باشند، درست مثل اتفاقی که در بیایان ها می افتد.

در واقع ما احتمالا باید به RSL ها بیشتر نزدیک شویم تا به ماهیت حقیقی آنها پی ببریم. اما مسئله ای در این میان وجود دارد. اگر این رگه ها واقعا از میکروب های بیگانه میزبانی کنند، در موارد آلودگی شاید نخواهیم زیاد به آنها نزدیک شویم. در حالی که ناسا پی برده است که می بایست تحقیقات خود را بر اساس پروتکل های حفاظت سیاره ای به پیش ببرد، ماموریت های انسانی آینده، به دلیل خطراتی که وجود دارد، احتمالا می بایست این ویژگی های مرموز را تنها دورادور و با استفاده از دوربین های دوچشمی نظاره گر باشند.

شن های روان در هزارتوی شب و حوزه هلاس

اعتبار تصویر : ناسا / آزمایشگاه JPL-کالتک / دانشگاه ایالت آریزونا

مریخ سیاره ای است که عمدتا توسط بادها شکل گرفته است. هرچه اتمسفر آن نازک تر شد، به همان نسبت تبخیر آب نیز بیشتر شد. به همین ترتیب شواهدی گسترده ای از حضور آب در گذشته این سیاره وجود دارد. یکی از انواع این شواهد در مناطقی مانند هزارتوی شب (Noctis Labyrinthus) و حوزه هلاس (Hellas) دیده می گردد که تل های شن روان (Ghost Dunes) وجود دارند.

محققان می گویند این مناطق شن هایی دارند که ارتفاع آنها به ده ها متر می رسیده است. بعدها آب و یا گذازه آتشفشانی این تپه های شنی را احاطه کردند. به مرور زمین پایه های آنها در امان بودند اما مناطق بالایی دچار فرسایش شدند.

تل های شنی قدیمی مانند اینهایی که در تصویر می بینیم نشان می دهند که چگونه در گذشته مریخ جریان داشته اند. این موضوع به نوبه خود سرنخ هایی را به هواشناسان می داد تا بتوانند اطلاعات بیشتری در خصوص محیط گذشته مریخ پیدا کنند. حتی یک نگاه خیلی هیجان انگیزتر دیگری هم وجود دارد.

گفته می گردد که در مناطق حفاظت شده ای در این تل های شن، میکروب هایی مخفی شده باشند. این میکروب های احتمالی در این تل های شنی از گزند تشعشعات و بادهای خورشیدی در اما می مانند، که در غیر این صورت می توانست موجب نابودی آنها بگردد.