موجودی استثنایی که با یک تپش قلب در دقیقه زنده می ماند - خانه انگلیسی

به گزارش خانه انگلیسی، فضانوردان ناسا به لطف مطالعه سنجاب های قطبی که عمیق ترین و طولانی ترین خواب زمستانی را بین موجودات کره زمین دارند، می توانند در ماموریت های فضایی عمیق به خواب زمستانی فرو روند.

به گزارش ایسنا، پژوهشگران در حال مطالعه بر روی سنجاب های زمینی قطبی با هدف استفاده از مزایای خواب زمستانی عجیب و غریب آن ها برای محافظت از سلامت فضانوردان در ماموریت های فضایی طولانی مدت هستند.

خواب زمستانی فقط یک خواب معمولی نیست و در واقع حتی با خواب معمولی کاملا فرق دارد. ما انسان ها وقتی می خوابیم، مغزمان روشن و به شدت فعال می گردد، اما در خواب زمستانی برعکس است، فعالیت مغز به طور کامل کند می گردد.

دمای بدن حیوانات در خواب زمستانی کاهش می یابد و در بعضی موارد حتی نزدیک به نقطه انجماد می گردد و سلول ها تقسیم نمی شوند و ضربان قلب به دو یا یک تپش در دقیقه کاهش می یابد.

به عنوان مثال، سنجاب زمینی قطبی که طولانی ترین خواب زمستانی را در بین موجودات زمین دارد، می تواند تا هشت ماه در حالت خواب زمستانی بماند، در حالی که دمای بدن خود را در حدود سه درجه سانتیگراد نگه می دارد و قلبش در هر دقیقه تنها یک بار می تپد. سپس با فرارسیدن فصل بهار بدون اینکه بدنش به هر گونه اختلال مغزی یا عضلانی دچار گردد، در مدت کوتاهی دمای بدن خود را به 37 درجه سانتیگراد می رساند و به زندگی عادی خود ادامه می دهد.

با این حال، هنگامی که زمان بیدار شدن در بهار فرا می رسد، حیواناتی که در خواب زمستانی فرو رفته اند، بدون هیچ گونه عوارض جانبی قابل توجهی به زندگی باز می گردند. این در حالی است که در خصوص افرادی که از کمای پزشکی طولانی مدت بیدار می شوند یا حتی کسانی که برای مدت طولانی در بستر بیماری هستند، چنین چیزی دیده نمی گردد.

افرادِ از کما برگشته یا کسانی که مدت ها در بستر بیماری بوده اند، درست مانند فضانوردانی که مدتی طولانی در شرایط ریزگرانش قرار گرفته اند، از طیف وسیعی از عوارض جانبی ناشی از عدم استفاده فعال از بدن خود مانند تحلیل و ضعف عضلات، تحلیل استخوان و تخریب اندام ها رنج می برند؛ بنابراین ناسا در پی انجام تحقیقات روی خواب زمستانی حیوانات با هدف توسعه راه هایی برای القای خواب زمستانی در فضانوردان آینده است.

اخیراً این آژانس فضایی به کلی درو (Kelly Drew)، استاد شیمی و بیوشیمی در دانشگاه آلاسکا فیربنکس (Alaska Fairbanks) که بیش از دو دهه است که روی خواب زمستانی حیوانات مطالعه می نماید، یک یاری مالی اعطا نموده است.

ناسا در یک بیانیه گفت: این تحقیقات می تواند برای یاری به ماموریت های آینده، از خواب زمستانی عمیق ایجاد شده با روش های پزشکی برای ماموریت های فضایی طولانی مدت، محافظت از فضانوردان در برابر تب کابین، تشعشعات یونیزه و موارد دیگر مورد استفاده قرار گیرد. بعلاوه می تواند در جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات و استخوان ها در شرایط بدون گرانش موثر باشد.

تب کابین (Cabin fever)، تحریک پذیری یا بی قراری تنگ هراسی آزاردهنده ای است که وقتی فرد یا گروهی برای مدت طولانی در یک مکان محدود محبوس می گردد یا گیر می نماید، تجربه می گردد.

ایده این است که به جای اینکه فضانوردان ماه ها در سفر به سوی مریخ در یک کپسول کوچک بنشینند و غذا، آب و هوا مصرف نمایند و به تدریج از انجام کار ها در شرایط ریزگرانش دور شوند، می توان بخشی از خدمه را در خواب زمستانی قرار داد.

فضانوردان در خواب زمستانی نیازی به غذا یا آب ندارند و می توانند با هوای بسیار کمتری زندگی بگذرانند. با این حال آن ها با استخوان ها و ماهیچه هایی در شرایطی بسیار بهتر از دیگر فضانوردان که بیدار مانده اند، بیدار می شوند.

شرایط خواب زمستانی بعلاوه می تواند در زمینه پزشکی برای یاری به محافظت از بیمارانی که از شرایط تهدید نماینده زندگی مانند حملات قلبی و سکته رنج می برند، مورد بهره برداری قرار بگیرد.

ناسا می گوید: این می تواند به این معنی باشد که بیمارانی که دچار سکته مغزی یا حمله قلبی شده اند، می توانند در خواب زمستانی قرار گیرند تا متابولیسم آن ها تا زمانی که بتوانند برای دریافت مراقبت به بیمارستان منتقل شوند کاهش یابد، چیزی که می تواند به طور قابل توجهی نتایج پزشکی را بهبود بخشد.